Zgodnie z obietnicą nadszedł czas na opisanie zwiedzonych przez nas w tym roku stolic. Zaczynamy – poznajcie atrakcje Wilna!

Logistyka

Dojazd do miasta nie przysporzył nam żadnych problemów – droga z Polski jest naprawdę w dobrym stanie. Co ważne, liczba poruszających się tam samochodów jest zdecydowanie niższa niż u nas.

Nocowaliśmy 16 kilometrów od litewskiej stolicy, w przytulnym pensjonacie prowadzonym przez polską rodzinę. Już podczas dojazdu zauważyliśmy, że praktycznie każdy w tych okolicach posługuje się bardzo dobrze językiem polskim, co znacznie ułatwiło komunikację.

Jadąc do centrum mijaliśmy niesamowite pod względem architektonicznym budowle. Przede wszystkim spore wrażenie zrobiła na nas potężna Cerkiew Znamieńska. Słynna jest przede wszystkim z tego, że w jej wnętrzach znajduje się prawosławna ikona Matki Bożej „Znak”.

Z racji tego, że naszą Yamahę zaparkowaliśmy nieopodal placu Katedralnego (po wcześniejszej konsultacji z miejscowymi), zwiedzanie rozpoczęliśmy w tymże punkcie. Momentalnie nasze kroki skierowaliśmy na Zamek Dolny. Kiedyś, w czasach Zygmunta Augusta, przypominał on podobno nasz krakowski Wawel, jednak w XIX wieku został on doszczętnie zniszczony. Jego odbudowa na modłę renesansową trwała do 2009 roku. Tuż przy samym zamku postawiono pomnik założycielowi miasta – Giedyminowi.

Zaraz obok zamku mieści się kolejny ważny zabytek – Bazylika Archikatedralna, nazywana przez niektórych ołtarzem Ojczyzny. Pierwotnie była do budowla romańsko-gotycka, obecnie jej pozostałości można zobaczyć w podziemiach. W czasie stuleci styl bazyliki wraz z modą nieustannie się zmieniał, by wreszcie po pożarze w XVIII wieku stać się budowlą klasycystyczną. Pochowano w niej wielu królów, w tym na przykład Aleksandra Jagiellończyka. Przed wejściem do katedry stoi 57-metrowa dzwonnica, również wielokrotnie przebudowywana.

Ulica pełna zabytków

Dalej ruszyliśmy przed siebie ulicą Zamkową (Pilies). Szybko dotarliśmy do kościoła św. Jana. Trochę poszwędaliśmy się po terenie położonego nieopodal Uniwersytetu i żeby było śmieszniej, nie potrafiliśmy z niego wyjść, bo bramę, którą weszliśmy zamknięto 😉 Ostatecznie otworzono nam wyjście i mogliśmy iść dalej.

Następnie minęliśmy cerkiew Paraskewy (Piatnicką), gdzie car Piotr I asystował przy chrzcie późniejszego dziadka poety Aleksandra Puszkina. Nieco dalej stoi kolejna cerkiew – św. Mikołaja, wybudowana w stylu gotycko-bizantyjskim.

Tak spacerując, trochę niespodziewanie znaleźliśmy się na nieco nietypowym, bo wydłużonym placu Ratuszowym. A tam znajduje się między innymi wspaniały, barokowy kościół św. Kazimierza. Został on wzniesiony przez Jezuitów na wzór innej świątyni – Il Gesu. Jego wnętrze nie poraża, natomiast wykonana z niezwykłą precyzją fasada naprawdę może urzec.

Na środku placu stoi ratusz, w którym obecnie mieści się Biuro Informacji Turystycznej. Oprócz tego, że dostaliśmy tam darmowe mapki miasta, to co najważniejsze – dowiedzieliśmy się, że nasze poszukiwania kantoru z góry skazane były na niepowodzenie. Otóż na Litwie w zasadzie nie ma kantorów, gotówkę wymienia się w bankach. Wyjątkiem są tereny przygraniczne.

Idąc dalej ulicami Wielką i Ostrobramską dotarliśmy w miejsce, gdzie na niewielkiej przestrzeni blisko siebie znajdują się trzy świątynie różnych wyznań: unicka, prawosławna i katolicka.

Pierwsza z nich – cerkiew Św. Trójcy, stanowi jeden kompleks z Klasztorem Bazylianów, a prowadzi do nich późnobarokowa brama z XVIII wieku. Co ciekawe, niegdyś w tych pomieszczeniach osadzony został Adam Mickiewicz; to tam właśnie mieściła się cela Konrada z „Dziadów”.

Kolejna świątynia – cerkiew św. Ducha – może z zewnątrz nie robi wielkiego wrażenia, natomiast w środku jest absolutnie piękna. Charakterystyczny ciemnozielony kolor ołtarza sprawił, że kościół ten najbardziej utkwił mi w pamięci wśród wszystkich odwiedzonych w Wilnie (a było ich całkiem sporo). Dodatkowo na samym środku ustawiono relikwie trzech męczenników: Antoniego, Jana i Eustachego.

Ostatnią świątynią w tym „trójkącie” jest kościół św. Teresy. Tutaj również bogato zdobione barokowe wnętrze może zachwycić i zapaść mocno w pamięć.

Atrakcje Wilna – Ostra Brama

Ale na razie koniec o kościołach – wreszcie udało nam się dotrzeć do Ostrej Bramy. Wzniesiono ją w stylu późnogotyckim, jako jedną z pięciu bram miejskich. Pierwotnie zwana Miednicką, dopiero później, ze względu na swe położenie na południowym krańcu nadano jej przydomek Ostra. Od jej wewnętrznej strony znajduje się kaplica wraz z obrazem Matki Boskiej Ostrobramskiej. Obiekt ten „zamyka” stare miasto, idąc dalej wchodzimy już w zasadzie w inny świat.

Zawróciliśmy i poszliśmy równoległą ulicą. Po pewnym czasie natknęliśmy się na Pałac Prezydencki. Ciekawym faktem z historii tego budynku jest to, że wcześniejszej była to rezydencja wileńskich biskupów.

W poszukiwaniu kawiarni wróciliśmy z powrotem na ulicę Zamkową. Stamtąd, po krótkim odpoczynku, skierowaliśmy nasze kroki ku kolejnym dwóm kościołom – św. Anny oraz św. Franciszka i Bernardyna. Pierwszy z nich stanowi rzadki przykład tzw. gotyku płomienistego, jednak jego wnętrze jest dość ubogie w porównaniu do tego co widzieliśmy wcześniej. Z kolei drugi kościół szczyci się swą piękną dzwonnicą. Warty uwagi jest też inny niż wszystkie drewniany ołtarz. W trakcie naszego zwiedzania była tam odprawiana msza w języku polskim. Zaraz obok znajduje się klasztor Bernardynów oraz pomnik Adama Mickiewicza. Z kolei tuż przy pomniku umieszczono dodatkowo sześć płyt przedstawiających sceny z „Dziadów”.

Widok na miasto

Powoli zmierzaliśmy w kierunku placu Katedralnego, czyli miejsca rozpoczęcia naszej wędrówki. Na koniec zostawiliśmy sobie naszym zdaniem najciekawszy obiekt – Zamek Górny. Został on wzniesiony przez założyciela Wilna – Giedymina. Początkowo drewniany, później murowany, z biegiem lat ulegał zniszczeniu. Ostatecznie na wzgórzu została jedynie Baszta. Wejście na wzniesienie, pomimo panującego upału, na szczęście nie było zbyt męczące. A było warto, bo z góry rozciąga się piękny widok na miasto. Dojrzeć można również Górę Trzykrzyską, na której ustawiono trzy białe krzyże. Według legendy mają one upamiętniać franciszkanów, zamordowanych przez mieszkańców Wilna za czasów księcia Olgierda.

Na tym w zasadzie zakończyliśmy zwiedzanie stolicy Litwy. Ciężko jednak nie zauważyć, że Wilno to nie tylko Stare Miasto. To także nowoczesne, szklane biurowce oraz centra handlowe. Tu przecież skupia się życie kulturalne i polityczne całego państwa. Nie wracaliśmy więc od razu do pensjonatu, ale pozwoliliśmy sobie na krótką przejażdżkę po nowej części miasta. Korki były spore, ale od czego jest motocykl 😉

Jeden dzień w zupełności wystarczył nam na zwiedzanie Wilna. O dziwo nie było wielu turystów. Co nam się podobało? Mogliśmy porozumiewać się po polsku, wstęp do kościołów był darmowy (przykładowo w Pradze wstęp do prawie każdej świątyni jest płatny), miasto jest bardzo czyste (mimo że nie ma wielu koszy na śmieci). Podsumowując – Wilno to miasto warte zobaczenia, idealne na wycieczki weekendowe.